Stel jezelf eens voor…
Je smeert in de ochtend om 5.10 uur je boterhammen, nadat je fris onder de douche uitkomt. Je laat de hond uit en stapt om 5.45 uur in je leaseauto. Je rijdt ruim een uur naar je werk. Op je werk zet je je computer aan. Je haalt een bak koffie…voor jezelf en voor een collega. Je begint vervolgens al pratend met het wegwerken van de eerste mails en van de financiën. Daarna voer je je eerste gesprekken, vergaderingen…en dat loopt de dag door tot je geheel verwacht om 18 uur aan je eettafel aanschuift. Om 22.30 uur sla je je laptop dicht en laat je voor de laatste keer de hond uit…en voor je het weet, doe je dit al ruim 25 jaar met een gevoel van vanzelfsprekende tevredenheid.
Herkenbaar?
Een belangrijke vraag is, is dit erg?
De woorden “vanzelfsprekende tevredenheid” en “erg” impliceren een waardeoordeel. Bovenstaande situatie geldt voor zeer veel mensen. Een waardeoordeel heeft, in mijn opinie, geen enkele toegevoegde waarde.
Op het moment dat het patroon van gewoonte doorbroken wordt, begint het interessant te worden.
De mens is een gewoontedier. Veranderingen verstoren het gevoel van comfort en autonomie. Het zorgt voor verwarring en voor angst. Verandering voedt het beest van onzekerheid over jezelf.
Ik ga bovenstaande twee vragen herhalen…
Herkenbaar?
Is dit erg?
Herkenbaar…ja!
Ondanks dat ik sensitief ben op organisatieveranderingen en ondanks dat ik een fascinatie voel om traditionele denkpatronen te doorbreken, ben ik ook een gewoontedier. De alinea waar iemand zijn boterhammen smeert, was autobiografisch. Ik heb het echter geen 25 jaar volgehouden. Ik heb een externe stimulans gekregen, waardoor ik mijn eigen denkpatroon moest doorbreken.
Erg…nee!
Ik moest mezelf opnieuw uitvinden. Ik ben 45 jaar lang opgegroeid met het idee dat ik het best af zou zijn met een dienstverband voor onbepaalde tijd. Door mezelf en anderen de juiste vragen te stellen, kwam die overtuiging in een heel ander daglicht te staan. Het beeld van ondernemerschap veranderde…en ik zag mezelf meer en meer in dat beeld terug. Natuurlijk voelde ik verwarring en angst. Mensen in mijn omgeving gaven aan: “Dat wordt een vanzelfsprekend succes”. Aanvankelijk voelt dat als steun. Maar het waren juist woorden die me een paradoxale trigger gaven.
Vanuit ervaring weet ik…”Succes is nooit gegarandeerd en vanzelfsprekend…ik ga er in ieder geval alles aan doen om het een succes te maken”.
En daar zat voor mij de sleutel. Ik merkte dat ik mezelf opnieuw uitgevonden had. Ik zie de verandering naar ondernemerschap als een proactief onderdeel van mezelf en mijn toekomst. Ik liet enkele vanzelfsprekendheden los. Daarnaast maak ik ruimte voor mijn gevoelens van onzekerheid, verwarring en angst. Ik ga namelijk niet ontkennen dat ik die gevoelens heb. Die gevoelens zorgen ervoor dat ik scherp ben en dicht bij mezelf kan blijven. Ontkennen van die gevoelens heeft mijns inziens geen enkele zin.
Jezelf opnieuw uitvinden is altijd een proactieve vorm van veranderen. Het is de kracht die iedereen heeft…als je maar in contact blijft met de gevoelens die een verandering met zich mee brengt.
Als ik het kan, kan iedereen het!